Ontspullen
Jaren geleden kreeg ik een reclame van een groot warenhuis, waarin ze me onder het motto ‘Mis niets!’ vroegen om mijn e-mailadres aan hen door te geven. Dat deed ik niet, want het kostte me al moeite om de groeiende stroom e-mails bij te houden. Maar het was wel aanleiding om het volgende stukje voor mijn boek Er was eens ... Amber kijkt terug te schrijven.
Anneke krijgt al genoeg ongevraagde aanbiedingen via de e-mail en via de post. De meeste gooit ze na een vluchtige blik meteen weg. Dat is een van de voordelen van het ouder worden, bedenkt ze met een glimlach. Met haar 67 jaar heeft ze steeds minder behoefte om nieuwe dingen te kopen. Dat onbestemde verlangen, dat ze vroeger nog wel eens probeerde te stillen met nieuwe aankopen, daar heeft ze geen last meer van. Haar kleren gaan steeds langer mee, want ze verslijt ze bijna niet. Aan modetrends doet ze niet meer mee. Het huis staat vol met spullen waarvan ze maar een klein deel regelmatig gebruikt. Ze koopt alleen iets nieuws als het oude kapot is. Bezit wordt steeds minder belangrijk, dat schijnt bij de leeftijd te horen. Onthechting, denkt ze tevreden.
‘Het is niet de mens die spullen bezit, maar het zijn de spullen die de mens bezitten’ citeerde Els laatst iets wat ze had gelezen, en daar kan Anneke zich wel een voorstelling van maken. De ongebruikte spullen en de ruimte in het grote huis beklemmen haar soms.
Nu ik zelf bijna 67 ben, kan ik me steeds beter inleven in de gedachten van Anneke. Geholpen door de omstandigheden heb ik de laatste twee jaar veel minder toegegeven aan de behoefte om leuke dingen te kopen die ik eigenlijk niet nodig heb.
Een van die omstandigheden was mijn vervroegde pensioen in 2019. Daar ging een hoop rekenwerk aan vooraf, want dat kost geld. Je kunt je zelf opgebouwde pensioen wel eerder laten ingaan, maar AOW krijg je pas op als je de daartoe gerechtigde leeftijd hebt bereikt. Tot dat moment betaal je ook het normale belastingtarief over je pensioenuitkering. Gelukkig kon ik dat gat van 16 maanden overbruggen, maar in mijn budget zat geen ruimte voor uitspattingen.
Dankzij de minder snelle opschuiving van de AOW-leeftijd krijg ik sinds december vorig jaar AOW: acht maanden eerder dan ik verwachtte toen ik met pensioen ging. En ik betaal nu minder belasting. Daardoor heb ik weer een inkomen waarvan ik kan rondkomen. Maar middenin een lockdown zijn de mogelijkheden om dat geld uit te geven beperkt.
Net als Anneke heb ik óók een huis vol spullen waarvan ik een groot deel niet gebruik: studieboeken, fotonegatieven, hobbymaterialen en andere dingen die ik heb bewaard uit sentiment of onder het motto ‘je weet maar nooit’. En een kast vol kleren, terwijl ik niet meer representatief hoef te zijn. Door mijn pensioen heb ik eindelijk tijd om al die spullen eens uit te zoeken en dingen weg te doen waarvan ik zeker weet dat ik ze niet meer zal gebruiken. Heel voorzichtig ontstaat er hier en daar ruimte in huis. En dat bevalt me goed, dus ik ga proberen het vol te houden om minder te kopen en meer weg te doen.
Ontspullen, daar word ik vrolijk van!
-